مسعود رضوی – مثل قدیم ترا

با خودم، میگم این، عشقه یا درد کشندس
ک رسیدن نیس تهش،فقط جنگ بی برندس
میکشم ،دیدنه ،رنگ چشمای درندت
اما زندم میکنه،بوی عطر کشندت...
باید باشی بی مرام،
دست تو دست تو این هوا،
کل شهرو باز بچرخیم ، بی مقصد و بی زمان،
مثل قدیم ترا...
هی پا ب پام باز راه بیای،
دور از حاشیه ها

بگو برمیگردی باز،سهوی دوری ما
یه جنازم ک تن پوشش پیرهنه زرد و سیاس
همونی ک دوسش داشتی گفتی خیلی بت میاد
هنوزم تن میکنم ، با این خیال
ک شاید فردا بیای...
باید باشی بی مرام ،
دست تو دست تو این هوا،
کل شهرو باز بچرخیم ، بی مقصد و بی زمان
مثل قدیم ترا...
هی پا ب پام باز راه بیای،
دور از حاشیه ها