سپید ارزش – تهران

یه جای دور ،، بشینیم منوتو نباشه نور،،
تا میگیره بطری دستش
میپیچه عطرش
اصلا نیست رو دستش

یه لبخند نیمه کاره
یه نگاه مست یه پسر ساده به دلم نشست
اون فرق داره باهمه
نداره رو دست

من هنوز اینجام شب تا صبح چشام به در خیره
کاشکی تو بیای کل تهرانو باز بچرخیم هی

نیازم توای زیره آسمون شب
واسه تو اون چشات بخونم
هرچقدرم ازم دور شی
توای تک ستاره یه آسمونم

نیازم توای و دستای گرمت
لج بازی هامون دعوای بعدش
هر کاری کنی تهش میدونی
قلب منه کفه اون دستت